Ik verleende thuiszorg aan rotaties van maximaal vijf patiënten per dag. Ik houd hun fysieke, mentale en emotionele toestand bij en bied therapeutische communicatie aan om ze zich tenminste veilig en verzorgd te laten voelen en hen te helpen met hun essentiële levenstaken.

Oudere patiënten kunnen basistaken vergeten als ze ziek zijn of onder stress staan, dus specialiseer ik me in patiënten- en zorgvoorlichting als het allemaal een beetje te veel wordt. Een aanzienlijk deel van mijn eerdere patiënten was niet ambulant en daarom ontwikkel ik de vaardigheden en kracht die nodig zijn in de omgang met patiënten. Een tweede specifiek gebied is het werken met patiënten met dementie en de ziekte van Alzheimer.
Als verzorger leert het mij geduld en vriendelijkheid. Het dwingt me om in het moment te leven en meer vergevingsgezind en zorgzaam te zijn. Het motiveert duidelijke, consistente communicatie. Het doet mij denken aan hoop. Mijn ervaring in een verpleeghuis leert mij om niet met fysieke aspecten bezig te zijn, maar ook emotionele steun te betrekken door mezelf in de situatie van ouderen te verplaatsen, zodat ik de mentale en emotionele uitdagingen kan begrijpen die het ouder worden met zich meebrengt.
Het kan soms een uitdaging zijn, maar ik vind het erg leuk om met oudere bewoners te werken. Hoewel ik ernaar streef een betekenisvol verschil te maken in het leven van de bewoners, hebben de voortdurende lessen die ik van hen heb geleerd op hun beurt een blijvende impact op mijn leven gehad.