Hallo daar, bedankt dat je de tijd hebt genomen om mijn biografie te lezen. Over jezelf schrijven voor een baan, vooral als je verbonden bent met de families van anderen en gebaseerd bent op vertrouwen, is altijd een unieke uitdaging. Ik zal wat achtergrondinformatie over mezelf geven, maar als je meer vragen hebt, beantwoord ik ze graag.

Ik ben de oudste van vijf kinderen, die allemaal in Australië zijn opgegroeid via thuisonderwijs. Mijn moeder, hoewel ze geen lerares was, koos voor thuisonderwijs vanwege haar ontevredenheid over de structuur van openbare scholen en haar verlangen om meer levensvaardigheden bij te brengen. Ik kreeg thuisonderwijs van mijn zesde tot mijn vijftiende. Ik nam actief deel aan de opvoeding en het thuisonderwijs van mijn jongere broers en zussen, wat er later toe leidde dat ik oppaswerk ging doen voor vrienden en familie.

Ik begon op 14-jarige leeftijd in een café te werken en bleef in de horeca werken tot ik 17 werd toen ik mijn eerste rol in de gehandicaptenzorg op mij nam. Ik werkte als therapeutisch hulpverlener voor mensen met verschillende handicaps in een respijtcentrum. Deze rol heeft mij geduld en mededogen geleerd in de communicatie, waardoor ik individuen heb geholpen hun sterke punten te herkennen en tegelijkertijd hun beperkingen te begrijpen, en een veilige en ondersteunende ruimte te creëren.

Mijn tijd in deze rol was van korte duur omdat ik plannen had om door Australië te reizen. Het verlaten van die baan was een van de moeilijkste beslissingen, ook al was het bedoeld voor de korte termijn. Daarna werkte ik als au pair voor een Australisch gezin in Sydney, die ook businesscoach was. De baan kwam op het laatste moment voorbij en binnen drie dagen ontmoette ik de familie en vertrok met hen naar Amerika. Het gezin had drie kinderen, één met hersenverlamming en epilepsie, een ander met autisme en OCS, en de derde met ADHD – een flink aantal.

We gaven thuisonderwijs onderweg, reisden van staat tot staat terwijl we zorgden voor de kinderen met een handicap. Ik was toen 19 en het leerde me over timemanagement, compassie en hoe je stabiliteit en een veilige omgeving kunt creëren, zelfs als je voortdurend van locatie verandert. Dit was een functie van korte duur omdat ze een au pair nodig hadden voor hun reis naar Amerika. In Australië hadden ze al een oppas, maar het was een ongelooflijke ervaring die mij mijn passie voor dit werk deed beseffen.

De afgelopen jaren heb ik als therapeutisch hulpverlener gewerkt in het pleegzorgsysteem in Australië. Ik heb voor kinderen in staatshuisvesting gezorgd die moeite hadden een stabiel gezin te vinden. De rol was zowel uitdagend als lonend, waarbij ik werkte met kinderen met complexe problemen die in en uit de jeugdgevangenis hebben gezeten. Deze kinderen behoren tot de meest opmerkelijke die ik ooit heb ontmoet en tonen ongelooflijk medeleven, begrip en veerkracht.

In de rol van pleegzorg schakel ik tussen huizen en zorg ik voor verschillende kinderen, wat veeleisend kan zijn. Ik verdeelde mijn tijd ook tussen Kenia, waar ik met de Maasai-gemeenschap heb gewerkt. Ik heb mijn eigen Community-Based Organization (CBO) opgericht om onderwijs en gemeenschapsondersteuning te bieden aan Maasai-gemeenschappen rond Kajiado.

Nu ik ben teruggekeerd naar Kenia met de belofte om er het komende jaar te blijven, wil ik graag met kinderen blijven werken. Daarnaast ben ik sportmasseur en werk ik in een sportschool in Nairobi.

Dit is een kort overzicht van mijn werk en wie ik ben. Op persoonlijk vlak heb ik een diepe passie voor het werken met kinderen. Ik heb zoveel geleerd over communicatie, verbinding en de nieuwsgierigheid die kinderen hebben naar de wereld. Als je tijd hebt, kom ik graag een kopje thee drinken om elkaar beter te leren kennen. Face-to-face interacties onthullen zoveel meer over een persoon. Ik ben dankbaar dat je de tijd hebt genomen om mijn biografie te lezen, en ik hoop dat je een geweldige dag hebt.