Mijn man Tim en ik wonen momenteel samen met 3 kinderen. Onze 25-jarige zoon Bobby woont in Austin, Texas. Matt, en ons 22-jarige honkbalgenie zit op de Old Dominion University. De twincesses, onze twee sprankelende en energieke 9-jarige tweelingen heten Monique en Katharine. Chris, onze charmante en energieke 11-jarige, is een heel bijzondere jongen. We hebben ook een hele vriendelijke labrador retriever, drie katten, twee aquariums vol guppy's en een paar zee-apen (pekelkreeftjes) die Monique's microscoop graag bezoeken.
Ik ben afgestudeerd aan Georgetown University met een graad in internationale politiek. Ik ben een grote fan van de Dave Matthews Band en ga graag naar zoveel mogelijk concerten.
Tim is afgestudeerd aan de Universiteit van Maryland met diploma's in lucht- en ruimtevaarttechniek en werktuigbouwkunde. Na een lange carrière in het Defensie/Industrieel Complex maakt hij een carrièreswitch naar webservices en de wereld van startups.
Ik breng het grootste deel van mijn dagen door met het rondrijden van kinderen. Ik breng de meisjes naar school of haal ze op. Al onze kinderen (met uitzondering van Chris) zitten of zaten in het French Immersion-programma in McLean, ongeveer 20 minuten verderop. Ik was de bus, ik ben de bus en ik zal de bus zijn tot ze de middelbare school bereiken.
Ons huis ligt op 1.4 hectare bebost land. Tim zegt dat sommige eiken meer dan 300 jaar oud zijn - ze zijn meer dan 100 meter hoog en 3 cm dik aan de basis. Er is er onlangs een gevallen (zie foto's) Er is een beekje aan de rand van ons terrein. Het pad aan de overkant van de beek brengt je naar het Wolf Trap National Park for the Performing Arts. Bij mooi weer zetten we 's avonds de ramen open zodat we door de bomen heen concerten kunnen horen. We zien vaak herten en vossen in de tuin en horen 's avonds krijsende uilen. Onze vorige oppas zei dat ze wakker werd van een hert dat door het raam naar haar keek.
We zijn op korte afstand van de Silver Line Metro die u naar DC kan brengen. Ze zijn nog niet helemaal klaar met het fietspad, maar binnenkort wordt het mogelijk om met de fiets naar de metro te fietsen en die overal in de stad te nemen. Parkeren bij de metro is onbestaande, dus we doen er meestal Lyft of Uber voor ongeveer $ 6. Als je atletisch bent, is er een zeer populair fietspad dat je ook naar de stad brengt.
De stad is, nou ja, geweldig. De dierentuin en alle musea zijn gratis. De voedselsituatie is fantastisch. Er zijn vaak gratis concerten en parades die worden gesponsord door, nou ja, vrijwel iedereen. Als je in een menigte van 1 miljoen mensen wilt staan ​​kijken naar een enorm vuurwerk op 4 juli, dan kan dat. We weten niet veel over de clubscene, behalve dat er een is.
Tysons, de kleine stadsling ongeveer anderhalve kilometer verderop, is de thuisbasis van het oudste en voorheen grootste overdekte winkelcentrum van het land. Het is bij de tijd gebleven en is ook geweldig. Het AMC heeft 16 schermen en er zijn 4 grote anchor stores.
Het gebied is erg welvarend, wat prima is als je op zoek bent naar een Tesla bij de plaatselijke dealer, maar het kan soms een beetje overweldigend zijn. (Wie koopt bijpassende polopony's in het winkelcentrum?!? Mensen die winkelen bij Niemann Marcus, dat is wie.) Ten noorden van Rt 7 zijn er letterlijk honderden $ 5M + herenhuizen (de soort met 12 slaapkamers en 16 badkamers), dus er is een zeer actieve AuPair-gemeenschap. Veel van de buitenlanders hangen rond in de plaatselijke muziekclub in Wenen, VA. Het is eigendom van een band en ze bieden muzieklessen. We hebben een oude versleten piano als je speelt.
De woonsituatie van de oppas evolueert. We renoveren een slaapkamer/badkamersuite in de kelder als langetermijnoppasoplossing. Tot dat gedaan is kunnen we Matt's kamer boven aanbieden. De keerzijde is dat hij min of meer hetzelfde zal willen zijn als hij thuiskomt voor de vakantie, dus een paar maanden lang kampeer je in feite in een tienerheiligdom voor honkbal. De positieve kant is dat je volledige artistieke controle hebt over hoe we je suite schilderen en opzetten.

Mijn man en ik hebben hulp nodig bij de zorg voor onze zoon met speciale behoeften. Hij kan niet lopen of praten, drinkt uit een drinkbeker, draagt ​​luiers en heeft hulp nodig bij het eten. Hij is ook een gelukkige bundel van vreugde. Onze favoriete bijnaam voor hem is "Sunshine Monkey" omdat hij een geweldig gevoel voor humor heeft en altijd klaar staat met de puurste glimlach die je ooit hebt gezien.
Chris charmeert iedereen, ook zijn leraren op school. Hij kan kleuren, vormen en sommige letters en cijfers herkennen. Hij is buitengewoon dol op opgezette dieren, vooral vissen. Hij is een beetje een beroemdheid op zijn school - blijkbaar is weten welke vis Chris die dag naar school heeft gebracht een onderwerp van gesprek op school. Op school werken ze met hem aan begrip en communicatie, en laten ze hem rondlopen in een looptrainer om zijn houding en coördinatie te verbeteren. Hij gaat naar de zomerschool zodat zijn vaardigheden niet terugvallen.
De oorzaak van zijn probleem is een zeldzaam genetisch defect dat 'Dandy-Walker Variant' wordt genoemd. Zijn cerebellum is niet goed gevormd, met als gevolg dat zijn hersenen een puinhoop zijn. Neurologische onbalans in de spieren van zijn rug veroorzaakte scoliose, dus zijn ruggengraat is ook een puinhoop. Hij kan rechtop zitten, rondkruipen en een beetje op zijn knieën kruipen, maar kan niet lopen zonder hulp.
Helaas veroorzaakt de aandoening ook zeldzame maar ernstige aanvallen van epilepsie. Een groot deel van het werk is ervoor te zorgen dat hij elke ochtend en avond zijn 3 anti-epileptica krijgt. Naarmate hij ouder wordt, heeft hij minder aanvallen (7 maanden aanvalsvrije periode dit jaar! Yay!), maar als hij toeslaat, gaat hij nog steeds in status (aanval duurt langer dan 5 minuten) en moet hij naar de SEH voor massale doses neurale onderdrukkingsmedicijnen. Tim gaat meestal met hem mee en blijft een dag of twee in het ziekenhuis terwijl ze hem op de intensive care monitoren. De zenuwonderdrukkende medicijnen die ze hem geven zijn een beetje gevaarlijk en hebben tijd nodig om te slijten.
De baan is:
1) Wees te allen tijde waakzaam voor tekenen van epileptische aanvallen. Deze kunnen subtiel zijn, maar als je hem eenmaal leert kennen, zijn ze onmiskenbaar.
2) Breng hem van maandag tot en met vrijdag naar school. Dit is een lang proces waarbij je hem uit zijn pyjama haalt, zijn luier verschoont, hem aankleedt en een beugel aandoet, hem de trap af draagt ​​(hij weegt ongeveer 20 kilo), hem vastbindt in zijn ondersteunende kinderstoel, eten geeft hem ontbijt en zijn medicijnen, en hem in zijn kinderwagen in de garage vastbinden, en hem 45 meter naar de bushalte brengen. Het kan in 100 minuten, maar een uur is realistischer.
Aangezien hem uit een diepe slaap wakker maken een epileptische aanval kan veroorzaken, laten we hem, als hij echt slaapt, later op natuurlijke wijze wakker worden en brengen we hem naar school. Op deze dagen is de routine in principe hetzelfde, maar wordt de tijd verschoven naar later en het afzetten op school kost nog eens 40 minuten. Omdat we niet weten hoe lang hij zal slapen, is er een aanzienlijke en onvermijdelijke onvoorspelbaarheid in het ochtendschema, vandaar het inwonende aspect. Als Chris binnen slaapt, zou jij dat ook moeten doen. :)
3) 's Middags rond 3 uur brengt zijn bus hem naar huis. We nemen hem meestal mee naar boven om in zijn kamer te spelen en 'zijn huiswerk te maken'. Momenteel zijn dit simpele dingen - rol een bal heen en weer, kies de juiste vorm of kleur, of werk aan zijn geluiden - maar we hopen dat we met fulltime hulp meer kunnen doen. Hij vindt het heerlijk om bijvoorbeeld in een looptrainer rond te lopen.
4) 'S Avonds krijgt hij eten, zijn nachtelijke medicatiedoseringen, zijn PJ's, en dan gaat hij naar bed, wat slechts een matras op de vloer is. Hij heeft de leiding over zijn kamer. We knuffelen en "zingen" vaak met hem, of spelen met zijn knuffels totdat hij ontspant en tot rust komt. Nadat we zijn vertrokken, houden we hem in de gaten met een videocamera. Omdat hij nog niet helemaal weet hoe hij weer in bed moet komen, moet hij af en toe worden gered. Meestal is het iets simpels, zoals dat geweldige speeltje aan de andere kant van de kamer pakken, of plotseling een nieuwe luier nodig hebben (hij laat het ons weten door naast de commode te gaan zitten), maar soms is het serieuzer.
Zijn onvoorspelbaarheid in de ochtendslaap betekent dat zijn avonden ook onvoorspelbaar zijn. Op een normale dag slaapt hij binnen enkele minuten nadat hij naar bed is gegaan. Op dagen dat hij overdag veel heeft geslapen, valt hij pas heel laat in slaap, soms na 2 uur 's nachts. Tim bekijkt hem meestal via video aan zijn bureau, maar als Tim de stad uit is, moeten we iets bedenken.
5) De baan houdt ook in dat we een "grote zus" zijn voor onze tweelingmeisjes. We zijn vrij flexibel, dus als een van de tweelingen op een avond wil dat je haar helpt met het bouwen van een "roze sprankelende eenhoornrobot die vuur spuwt", dan zouden mijn man of ik de taken van Chris overnemen om jou de tijd te geven om de grote zus te zijn . Kinderen opvoeden is een teamprestatie.
6) We wonen in een huis, niet in een huis. Er is geen uniform, of verwachting dat je in je kamer blijft als je niet werkt. Als je een speciaal diner wilt koken, een tuin wilt aanleggen, een stoel wilt verven of het bos in wilt gaan om "een interpretatieve dans te doen over de betekenis van de recente zonsverduistering", ga er dan gewoon voor.