Ik ben 26 jaar oud, ik ben geïnteresseerd om lid te worden van uw gezin, niet alleen een babysitter of oppas, maar een rolmodel, grote zus en comfortzone voor uw kleintjes en ouderen. Verzorger worden is echt een moedige roeping, en het is een functie waarvoor meestal geen eerdere ervaring of een hbo-opleiding vereist is, want ik ben erin geboren. Ik heb 3 drie zussen en 2 twee broers. Ik ben ook parttime babysitter / tutor, waar ik me op mijn gemak voel om verantwoordelijk te zijn voor de zorg voor iemand anders. Er is een opgewekte en bemoedigende houding voor nodig om mensen te helpen die moeite hebben om voor zichzelf te zorgen en dagelijkse activiteiten uit te voeren. Geduld en compassie zijn voor mij essentieel. Dit is een baan die veel tolerantie vereist voor uitdagende situaties, en goede communicatie en een positieve instelling helpen ook een heel eind. Bovendien heb je uithoudingsvermogen en fysiek vermogen nodig om patiënten bij bepaalde taken te ondersteunen. Rond dat af met oplettendheid en betrouwbaarheid, en je hebt een zorgverlener waarop je echt kunt vertrouwen."

Ik ben ook gecertificeerd in reanimatie- en EHBO-training voor kinder- en ouderenzorg. Ik deed wat vrijwilligerswerk in een verpleeghuis in mijn gemeenschap en nam deel aan outreach-programma's voor daklozen en behoeftigen. Ik heb ook marathon en 5k gedaan voor ziekenhuisbehoeften en teruggeven aan de gemeenschap. Ik doe koken, schoonmaken, kinderen ophalen van school, speeltijd plannen, bijles geven en dutjes doen.

Ik ben speciaal, ik breng overal waar ik ga vreugde en liefde. Ik zal een geweldige aanvulling zijn op elk gezin omdat ik graag anderen help en teruggeef. Ik werk graag met kinderen en zorg ervoor dat ze zich welkom, geliefd en gelukkig voelen. Ik weet dat ik omringd zal zijn door een gezin van opgewonden kinderen, die allemaal graag willen genieten van hun oppas- / oppastijd, terwijl ik ze graag wil leren kennen en ook mijn cultuur wil delen. Ik heb de energie, creativiteit, initiatief en geduld om deze kinderen/peuters bij te houden.

Net als jij doe ik al meer dan 7 jaar zorghulp en ik vind het geweldig. In Covid was het meestal nachtopvang en dagopvang in de leeftijd van 2 maanden tot 14 jaar. Ik moest assistentie krijgen, maar ik heb er nooit spijt van gehad. Ik doe hier zowel vrijwilligerswerk in huizen als op huisbezoek en de ervaring is elke dag anders omdat ik elke dag nieuwe manieren en strategieën zou leren om een ​​situatie aan te pakken. Ik hou ervan om de drie C's te volgen, wat betekent dat ik altijd probeer koel, kalm en beheerst te blijven. Natuurlijk kunnen sommige situaties moeilijker zijn dan andere. Maar ik denk dat aanmoediging en open communicatie vaak helpen. Ik herinner me bijvoorbeeld een oudere patiënt die ik had die weigerde te douchen. Zijn badschema was 's ochtends, dus ik vroeg me af of hij liever op een ander tijdstip in bad zou gaan. Het bleek dat het voor hem acceptabeler was om het schema te wijzigen naar laat in de middag voor het avondeten. Ik zou een vergelijkbare benadering kiezen voor maaltijd- of medicatieproblemen, waarbij ik de nadruk zou leggen op een gevoel van begrip om een ​​oplossing uit te werken.
Als assistentieleraar bij �JFFLL� gaf ik les aan kinderen met speciale behoeften of kinderen met een handicap. Ieder kind is op zijn eigen manier uniek, de een heeft gewoon wat meer geduld nodig dan de ander. Als parttime leraar moest ik in mijn opleidingsjaar ook met andere kinderen werken. Het was geweldig omdat ik zag dat kinderen met een handicap op hun eigen manier gelukkig waren. Ik moest gaan zitten en elk kind leren kennen, zodat ik kon weten hoe ik ze moest benaderen en hulpmiddelen en strategieën kon vinden om ze te helpen in hun leerwereld. Er was één kind met Transience, dit is waar ze na verloop van tijd het geheugen verliezen. Ze was een briljante meid en lachte altijd, dus ze kon lezen en schrijven, maar na een uur of zo was ze het helemaal vergeten. Een ander kind onder mijn hoede had een spraak- en taalstoornis, ze had moeite zichzelf uit te drukken of anderen te begrijpen. Ik moest interactieve spellen gaan bedenken.

Ik ben helemaal voor positiviteit, en het creëren van de juiste stemming voor interactie is erg belangrijk. Ik had ooit een Alzheimerpatiënt en vanaf de eerste dag had ik een eenvoudige dagelijkse routine. Ik ontdekte dat acceptatie, met een beetje goedhartige, positieve omleiding (indien nodig), de beste weg vooruit was." Dat was weer een van mijn ervaringen. Ik mag dan jong zijn, maar ik kan je zoveel ervaring geven die ik had.
Ik heb familie gehad die vroeg om de vakantie met hen door te brengen, alleen vanwege het kind / de kinderen waar ik in die tijd voor zorgde, zeiden dat ze wilden dat ik daar was. Ik heb het huis gehad waar ik vrijwilliger was om me te bellen dat familielid Oversea wil praten omdat mijn patiënt altijd over mij praat met hun familie.