liefste familie,
Groeten!!! Ik werkte van augustus 1997 tot februari 2005 voor PAGCOR (Philippine Amusement & Gaming Corp.) als netwerkcontroller en gokautomaatmedewerker op de gokautomaatafdeling. PAGCOR is een overheidsinstantie die casino's en hotels in het land exploiteert. Na 8 jaar dienstverband nam ik ontslag en kreeg ik de kans om als toerist het land uit te reizen. In 2006 kreeg ik de kans om bij een Noorse werkgever te werken, maar dankzij educatieve sponsors die mij werden aangeboden, ging ik weer naar de universiteit en begon ik met verpleegkunde. Het was inderdaad een wijs besluit toen ik terugging naar de universiteit, ik geloof dat er nooit iets groots is bereikt zonder enthousiasme. Wanneer VREUGDE en VOLHARDING aanwezig zijn, is niets onmogelijk bij God. Dien met GELOOF en Hij zal onze wegen leiden met een doel. ik denk dat ik NU MIJN DOEL IN HET LEVEN HEB GEVONDEN.. God alleen is de auteur van een vervullend leven.. mensen en omstandigheden dienen als Zijn eigen instrumenten voor ons om alle zaken in Zijn eigen handen en tijd te leggen.

Ik ben een liefhebbende moeder voor mijn 12-jarige bewonderenswaardige dochter. Als ik de kans krijg om deze baan te hebben, wordt ze door oma verzorgd terwijl ik aan deze reis begin. Mezelf veroveren in plaats van de wereld zal hier een belangrijke rol spelen.

Ik ben Bachelor of Science in de verpleegkunde geworden en heb een algemene kennis van de gezondheidszorg. Na een zorgvuldige afweging van de dingen vond ik het het beste om als mantelzorger van toepassing te zijn op buitenlandse gezinnen, omdat ik zeker weet dat ik lang genoeg zal wachten om verpleegster in het buitenland te worden. Ik heb dingen gewogen, feit is dat ik niet zinloos wil blijven terwijl het "Amerikaanse recessie" -gedrag verpleegkundigen in de afvoer houdt. Als ik geen positieve stap zet, verspil ik gouden tijd of jaren met het wachten op veranderingen in de immigratiewetten. Waarom zou ik mijn beroep als zorgverlener niet verdienen om gezinnen als mijn werkgever te verdienen, en van daaruit zal ik één stap tegelijk doen, en de weg effenen voor mijn succes later in het leven als fulltime clinicus. Gelukkigste mensen hebben niet altijd het beste van alles. Ze maken gewoon het beste van alles en ik ben er zeker van dat dit vreugde en voldoening voor ons beiden zal brengen als ik de ruime kans krijg om de vacature te pakken. Ik geloof dat elke taak een zelfportret is van de persoon die het doet. Handtekening van een werk met uitmuntendheid en het beste doen in elke gegeven taak en de output is geweldig. Er zijn geen kleine klussen. Alleen mensen die ze als klein beschouwen, worden klein in het doen ervan. De beste dingen in het leven zijn NIET gratis. Bij jou zijn is een voorrecht en eer en wanneer ik mezelf mijn loyaliteit aan mijn werk geef, geef ik de allerbeste die ik heb. God zegene ons allemaal.