Mijn tijd als au pair heb ik bij twee gezinnen doorgebracht. Bij het eerste gezin waar ik voor werkte, zorgde ik voor hun zoontje van 9 maanden. Ik was maar drie maanden bij hen omdat we het niet wilden regelen om een ​​werkvisum in Italië te krijgen. Tijdens mijn tijd daar bracht ik mijn dagen door met wandelen met hem, hem overdag en 's avonds te vermaken, hem neer te leggen voor dutjes, hem zijn maaltijden te geven en hem een ​​keer per week naar bed te brengen.
Het gezin waar ik nu voor werk zit in Frankrijk. Ik zorg voor een 7-jarige (hij was 5 toen ik aankwam). Het is alleen hij en zijn moeder, dus ik heb het gevoel dat ik meer verantwoordelijkheden heb dan in Milaan. Elke dag haal ik het kind op van school voor de lunch, en dan brengt zijn moeder hem (meestal) terug na de lunch. Aan het einde van de schooldag haal ik hem weer op en dan is hij bij mij tot zijn moeder thuiskomt van haar werk. Sommige dagen neem ik hem mee naar zijn buitenschoolse activiteiten, andere dagen gaan we naar het zwembad/strand/wandelen als het weer het toelaat. Elke dag doe ik zijn huiswerk met hem en probeer ik met hem te lezen. Toen ik voor het eerst in Frankrijk aankwam, kende ik geen Frans, dus mijn eerste paar maanden vereisten veel leren en flexibiliteit van mij en hem. Ik moet leren hoe ik met hem moet communiceren en accepteren wanneer hij te gefrustreerd was om zelfs maar te proberen mijn Franse pogingen of eenvoudige Engelse zinnen te begrijpen. Nu spreek ik meer Frans en begrijpt hij zoveel Engels, dus we zijn een sterk team. Ik breng elke dag van de week met hem door, dus ik heb geleerd hoe ik me aan zijn stemmingen kan aanpassen en hem kan vermaken.
Ik ben te omschrijven als gemotiveerd en loyaal. Mensen die mij kennen, weten dat ik ervoor zal zorgen dat ik mijn verplichtingen nakom en dat ik die taak niet halverwege zal doen. Ik check voortdurend met mensen om er zeker van te zijn dat ze het goed doen. Ik probeer af en toe mensen te vaak te corrigeren als ik merk dat ze iets niet goed doen, maar ik doe mijn best om ze de kans te geven om zelf te leren (als de omgeving dat toelaat).
Ik ben geduldig en begripvol met kinderen. Ik doe mijn best om concepten uit te leggen en ons door emoties te laten werken, ze als een gelijke te behandelen en niet te doen alsof ze alles nodig hebben om voor hen te worden afgebroken. Ik werd ooit willekeurig tegengehouden door een spraakpatholoog toen ik tijdens het babysitten door een winkel liep, en de vrouw prees me voor de manier waarop ik tegen het kind sprak.
In mijn ogen is de rol van de oppas in het gezin om de kinderen te helpen het beste uit zichzelf te halen. Je bent niet alleen een achtergrondpersonage in hun jeugd, je speelt een belangrijke rol en de kinderen zullen mogelijk met plezier terugkijken op je tijd met hen.