Al sinds ik een klein meisje was, brachten mijn tantes en ooms mijn neefjes en nichtjes tijdens de schoolpauzes naar het huis van mijn grootouders om op ze te passen, omdat ze wisten hoeveel ik om kinderen gaf. Als beroep koos ik ervoor om lerares te worden . Voor mij was het een gemakkelijke beslissing omdat ik altijd van kinderen in het algemeen hield en het tweerichtingsverkeer is, kinderen voelen zich op de een of andere manier tot mij aangetrokken, zelfs als ze mij niet kennen. Het is alsof ze de goede energie in mij voelen en dichterbij willen zijn. Voor mij zijn ze zo onschuldig dat ik altijd de behoefte voel om ze te beschermen.