Beste gastgezin,
*bedankt dat je de tijd hebt genomen om mijn brief te lezen.
Mijn naam is Donna en ik ben 21 jaar oud. Ik weet dat dit misschien maar een van de vele brieven is van de potentiële Au Pairs, maar u kunt er zeker van zijn dat u graag mijn verhaal zult lezen over hoe u Au Pair voor u kunt worden.
Momenteel woon ik samen met mijn ouders en broers en zussen. Wij zijn gevestigd op het eiland Mindanao in de Filippijnen, met name in de provincie Misamis Oriental. Ik heb een groot gezin en ik ben het zevende kind van acht kinderen. Door persoonlijke problemen kon ik daarna niet meer naar de universiteit. Ik was online actief bezig met verschillende jeugdorganisaties, pleitte voor geestelijke gezondheid, nam deel aan activiteiten in de gemeenschap en deed zowel academische als vaardigheden om mezelf te verbeteren. Natuurlijk heb ik geen perfect gezin, maar ik heb de grootste bijdrage geleverd aan wie ik nu ben. Ik weet dat sommigen van ons littekens hebben in ons huishouden. Anderen streven er misschien naar om een ​​lid van hun familie te worden, net als mama of papa, als die ene zus of broer, en zouden zelfs tegen hun familie opkijken als iets om geprezen voor te worden. Nou, de mijne heeft mij het tegenovergestelde geleerd. Er is zoveel van mij nodig om meer van mij te worden. Het is een afhaalmaaltijd die ik altijd bewaar en die iedereen van mijn familie mij heeft laten zien, iets waarvan ik tegen mezelf zei dat ik daar niet bij hoorde. Als mens met een groeimindset, die ernaar streeft elke dag beter te worden en groei alleen te ervaren zoals die is, eiste de giftigheid die mijn familie mij brengt zijn tol van mijn geestelijke gezondheid. Het feit dat ik op zo’n jonge leeftijd al mijn niet zo goede ervaringen heb meegemaakt, heeft mij getransformeerd in de persoon waarvan ik geloofde dat God mij had gemaakt. Ja, ik heb misbruik in alle vormen ervaren. Ik werd zelfs in de steek gelaten door mijn ouders. Ondanks de nog geen half ervaringen die ik heb genoemd, adem ik hier om te leven voor de hoop van dit alles. Om simpelweg de hoop te worden. Om mijn liefde en geloof te delen dat je zelfs vele keren door de stormen bent vernietigd, dat je hulpeloos bent geweest, in de steek bent gelaten, en zelfs als iedereen je de rug toekeerde, zal God dat nooit doen. De waarheid is dat ik geen geluk had met mijn gezin, maar God heeft de beste manier om mij te voorzien van een gezin dat ik maar een dag heb ontmoet, een gezin dat ik alleen aan de overkant van de straat tegenkwam, een gezin dat ik vond van mijn buurman die mijn beste vriend wordt, ja, ik leef voor de vreemde gezichten die ik overal zie, ergens in het dagelijks leven waarvan ik er vast van overtuigd ben dat God mij heeft gezegend.
Aan de andere kant maakt het persoonlijk Au Pair-zijn deel uit van ons leven als Filippino's. Ik heb ook neefjes en nichtjes en ik vind het leuk om er voor te zorgen. Het is vermoeiend en toch bevredigend. Hoe dan ook, ik hou ervan om voor mensen te zorgen, of je nu een kind bent of niet. Dat is gewoon hoe ik ben. Ik ben een heel open-minded persoon. Dit zou de eerste keer zijn dat ik in het buitenland woon, maar voor mij is dat geen probleem, aangezien ik een uiterst onafhankelijk persoon ben. Ik weet hoe ik me moet aanpassen en aanpassen aan nieuwe plaatsen en mensen. Ook ik heb in verschillende huishoudens verbleven, dus ik weet nu beter hoe ik mezelf moet redden. Ik denk dat communicatie de beste sleutel is om misverstanden te voorkomen. Bij wijze van uitzondering doe ik het bij het zorgen voor kinderen niet alleen omdat het mijn werk is. Ik help ze ook om betere individuen te worden naarmate ze opgroeien. Als je opgroeit, is het van cruciaal belang dat je in je vroege jaren thuis goede zeden en het juiste gedrag leert. Ik ben strikt verantwoordelijk voor mijn verplichtingen, behalve dat ik ook een heel lief en liefhebbend persoon ben. Heb vertrouwen waar ik geen probleem mee heb. Maar het duurt een tijdje voordat de grappig-jolly-gekke kant van mij naar voren komt. Hoe dan ook, ik sta te popelen om de hele familie te ontmoeten, en mij daar ook welkom te heten. Ik kan niet wachten om met jullie te gaan praten en naar elkaars levensverhalen te luisteren. Het zou geweldig zijn om deze reis helemaal te beginnen. Ja, ik heb misschien mijn eigen familie verloren, maar misschien heb ik het nu gevonden. Wij hebben het nooit geweten. Weet dat ik zal wachten om terug te horen van u, beste gastheer.
Al de liefde,
Donna